Το ΑΚ47 στην Αμερική σήμερα

Μπορεί ο τίτλος να ακούγεται παράξενος γιατί τα δύο τους ήταν ασυμβίβαστα, αλλά μετά το κείμενο αυτό θα σας λυθεί κάθε ενδοιασμός για το αν το ΑΚ αμερικανίζει. Ή το αντίστροφο.

Όσα θα διαβάσετε είναι πολύ πέρα από την Ελληνική πραγματικότητα και ίσως δυσκολευτείτε μάλιστα και να τα πιστέψετε. Κι όμως, έτσι είναι.
Και κάπου εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να προσθέσουμε και μια γραμμή για τους Άπιστους Θωμάδες και τους κακόβουλους. Όσα θα αναφερθούν παρακάτω είναι απολύτως νόμιμα για την χώρα αυτή. Οι δύσπιστοι μπορούν να το διαπιστώσουν εδώ. Και φυσικά τίποτα από τα παρακάτω δεν ισχύει ή εφαρμόζεται στην χώρα μας…

Σήμερα έχουμε μια πλημμυρίδα ΑΚ47 στα χέρια των Αμερικανών πολιτών, αλλά ποιοι είναι αυτοί? Κατά προσωπική μας εκτίμηση οι κάτοχοι εντοπίζονται στους:
Dudes & Jerks.Δυστυχώς ούτε έχει εφευρεθεί ακόμα το βλακόμετρο* αλλά και ούτε πρέπει να το εφαρμόσει κανείς, οπότε πάμε παρακάτω.
Συλλέκτες Σκοπευτές. Καμιά συλλογή όπλων δεν θα πρέπει να στερείται ενός ΑΚ47 για λόγους που έχουν να κάνουν με την ιστορία του, την θέση του στον κόσμο των όπλων, και φιλοσοφία σχεδίασης και κατασκευής του.
Tactical τύπο. (Οι Tacticool προτιμούν το AR15). Η σχεδόν συνεχής εμπλοκή της Αμερικής σε πολέμους έχει αναθρέψει γενιές, ενώ τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των επαγγελματιών στρατιωτών έχει εκτοξευτεί. Πολλοί από αυτούς λοιπόν διατηρούν την σχέση με τα όπλα, είτε σαν αστυνομικοί, είτε σαν contractors, είτε με συνεχόμενες επανακατατάξεις, είτε σαν απλοί σκοπευτές. Όλοι αυτοί έχουν εκτεθεί στη χρήση του ΑΚ και εκτιμούν τα ειδοποιά χαρακτηριστικά του.
Survivalists & Prepardeness Conscious. Μπερδεμένη υπόθεση που ο Έλληνας δεν μπορεί να την προσεγγίσει λόγω διαφορετικών εμπειριών, οπότε απλά θα πούμε πως οι άνθρωποι αυτοί εκτιμούν την θρυλική αξιοπιστία του όπλου αυτού, και τις χαμηλές τιμές του ιδίου όσο και των πυρομαχικών του.

Μπορεί το Τείχος μεταξύ του δυτικού και κομμουνιστικού κόσμου να ανέκοπτε την είσοδο αυτού του όπλου στην Αμερική αλλά πριν από το 1994 τα κινεζικά ΑΚ κυκλοφορούσαν ήδη στην Αμερικανική αγορά, στην ημιαυτόματη έκδοση τους βέβαια.
Εκείνη την εποχή η κυβέρνηση Clinton πέρασε ένα εξαιρετικά περιοριστικό νόμο, το Assault Weapons Ban, που στόχευε στα τυφέκια που είχαν τα τυπικά χαρακτηριστικά της κατηγορίας. Μεγάλη γεμιστήρα, πιστολοειδή λαβή, πτυσσόμενο κοντάκι και φλογοκρύπτη.
Από τότε και εξής – σε συνδυασμό και με παλαιότερη νομολογία- όλα τα εισαγόμενα τυφέκια έχουν χαρακτηριστικά Σπορ όπλων, χάνοντας κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Με την πτώση του τείχους άνοιξαν και οι πόρτες που περιόριζαν την πλημμυρίδα των ΑΚ στα χέρια των περιφερειακών κρατών. Η αγορά διψούσε, τα εργοστάσια καθόταν χωρίς αντικείμενο και οι αποθήκες ήταν γεμάτες με όπλα προς απόσυρση.

Και οι περιορισμοί εισαγωγής δεν μπορούν να αναμετρηθούν με την δημιουργική εξυπνάδα των Αμερικανών σκοπευτών που συναγωνίζεται αυτή της Ελληνικής φυλής.

Τα Διαθέσιμα ΑΚ47 στην αγορά της Αμερικής.

ΤΑ ΑΚ47 εισάγονται την Αμερική με δύο τρόπους.
1. Σαν σπορ εκδόσεις του ΑΚ (sporterized), δηλαδή σαν την γνωστή Saiga με χώρα προέλευσης την Ρωσία και την Βουλγαρία. Το κοντάκι είναι πια ενός κλασικού τυφεκίου και η πιστολοειδής λαβή έχει εξαλειφθεί. Τα ρουμανικά ΑΚ (WASR-10) αντίθετα θυσιάζουν την μεγάλης χωρητικότητας γεμιστήρα και φέρουν μια μονόσειρη των 10 φυσιγγιών ενώ και η υποδοχή της είναι πιο στενή.


Μια Siaga έκδοση του ΑΚ47 από την Arsenal Inc

Μετά την εισαγωγή τους τα μπασταρδεμένα αυτά ΑΚ47 ανακατασκευάζονται (σύννομα, βλέπε παρακάτω) στην αρχική τους μορφή.



2. Σαν κιτ απενεργοποιημένων τυφεκίων. Στην περίπτωση αυτή ο κορμός του ΑΚ –που είναι και το ελεγχόμενο τμήμα- κόβεται σε 4 κομμάτια, αφαιρείται το σύστημα της σκανδάλης που δίνει και την δυνατότητα αυτόματης βολής, και τα κομμάτια εισάγονται σαν κιτ. Στη συνέχεια οι κάτοχοι μπορούν να τα ανασκευάσουν χρησιμοποιώντας κορμούς από το εμπόριο.



Τα Built Parties και ο κανονισμός του 80%Άμεσο παράγωγο της παραπάνω περίπτωσης είναι τα θρυλικά Built Parties. Μπορεί το ΑΚ να έχει σχεδιαστεί για να φτιάχνεται εύκολα με στοιχειώδεις βιομηχανικές δυνατότητες αλλά η συναρμολόγηση των κιτ ΑΚ47 απαιτεί εργαλεία που δεν βρίσκει κανείς σε ένα οικιακό εργαστήριο. Έτσι οι κάτοχοι συγκεντρώνονται σε ομάδες και μοιράζονται τα εργαλεία και τις δεξιότητες. Περιοριστικός παράγοντας και πάλι η νομολογία όπου επιβάλει ο κορμός –που αυτός έχει την νομική υπόσταση του όπλου- να έρθει προκατασκευασμένος σε ποσοστό μικρότερο του 80% στα χέρια του χρήστη και να ολοκληρώσει το υπόλοιπο 20% αποκλειστικά αυτός. Η διαδικασία είναι σύννομη και συνήθως τεκμηριώνεται και γραπτώς.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις κατασκευαστές και χρήστες σκοντάφτουν σε ένα άρθρο της νομολογίας, το 922R. Κατά αυτό δεν μπορεί να συναρμολογηθεί ξένο όπλο που να έχει περισσότερα από 10 κομμάτια μιας λίστας ελεγχόμενων μερών. Το ΑΚ έχει 16 από αυτά οπότε οι κάτοχοι αναγκάζονται να διατηρούν στο όπλο τουλάχιστον 6 μέρη Αμερικανικής κατασκευής. Ο περιορισμός αυτός είναι πολύ έξυπνος γιατί από τη μια ελέγχει την βιομηχανία παρεμποδίζοντας τις αυθαιρεσίες, και από την άλλη την πριμοδοτεί με κατασκευαστικό έργο.

Άμεσο αποτέλεσμα είναι φυσικά το στήσιμο μιας βιομηχανίας γύρω από το ΑΚ. Σε αμερικανικό έδαφος κατασκευάζονται πια όχι μόνο αξεσουάρ για το όπλο αυτό, αλλά και κύρια μέρη του μηχανισμό λειτουργίας του και βελτιωμένα μέρη που διορθώνουν σε ένα βαθμό τις εγγενείς αδυναμίες του σχεδίου. (Αλλά σε αυτά θα αναφερθούμε στο μέλλον).
Τα μέρη που δεν κατασκευάζονται στην Αμερική είναι πια λίγα και αυτά περιορίζονται στα κομμάτια που είναι πιο σύνθετα και κάπως μπελάς να φτιαχτούν. Το κλείστρο και ο φορέας του, το 3 σινεμπλοκ πάνω στα οποία αρμόζονται τα υπόλοιπα μέρη, τα σκοπευτικά και το μπλοκ διαφυγής των αερίων.
Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι εμφανές, και επιβεβαιώθηκε σε μια συνέντευξη κατασκευαστή ΑΚ. Μέσα στο 2011 είναι πιθανόν να δούμε και εάν 100& Αμερικανικό ΑΚ47!

Τα αυτόματα ΑΚ47
Τα οποία είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Καθώς δεν μπορούν να εισαχθούν, πρέπει να κατασκευαστούν εντός της Αμερικής. Αυτό επιβάλλει ειδική αδειοδότηση κατασκευής και κτήσης. Η διαδικασία είναι τυπική, χρονοβόρα και ακριβή.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε κάποια πράγματα για την εποπτεύουσα αρχή, το BATF. Είναι πολύ αυστηρό, τυπικό και λεπτολόγο ασκώντας ενεργό έλεγχο καθώς όχι μόνο παρακολουθεί τις συνδιαλλαγές και τις ανοιχτές πηγές του Internet, αλλά και δρα δολωματικά παρουσιαζόμενο σαν υποψήφιος αγοραστής. Από την άλλη είναι εξυπηρετικό απέναντι στους κατόχους, αποδίδοντας τους αυτά που από τον νόμο δικαιούνται και γνωμοδοτώντας με βάση την ορθή και εμπεριστατωμένη ερμηνεία του νόμου.

Έτσι έχουν τα πράγματα για το ΑΚ47 στην Αμερική. Αλλά παράξενο δεν νομίζετε? Καμιά φορά ο εχθρός αν και χάνει είναι αυτός που πατά πόδι στην χώρα σου.

* Η έννοια του βλακόμετρου αποδίδεται σε έναν καλό φίλο σκοπευτή και σχετικό με την νομική άποψη του θέματος επίσης.

Μια ματιά στο Παρελθόν και μια Υποψία Μέλλοντος

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Blog αυτό σηματοδοτεί την επιστροφή μας στην αρθογραφία του ειδικού/στρατιωτικού έστω και με ένα πιο σύγχρονο μέσο.

Την μέχρι τώρα πορεία μας μπορεί κανείς να την ξαναδεί εδώ.

Για το μέλλον μόνο υπόσχεση μπορούμε να δώσουμε.
Αλλά σίγουρα θα χρησιμοποιήσουμε το blog αυτό για να σας μεταφέρουμε θέματα για τα οποία έχουμε προσωπικό ενδιαφέρον και κατά πάσα πιθανότητα είναι έξω από τα περιθώρια των ειδικών περιοδικών της Ελληνικής Αγοράς.

Μείνετε μαζί μας!

Μια Διαφορετική Ματιά στο ΑΚ47

Σαν πρώτη ανάρτηση στο νέο μας Blog αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε το θρυλικό ΑΚ47 από μια διαφορετική σκοπιά, πιο πραγματιστική, μακριά από τους Urban Legends που το στοιχειώνουν.

Το ΑΚ47 αποτέλεσε παράγωγο της εποχής του. Ένα από τα βασικά διδάγματα του Β’ ΠΠ ήταν πως ο ίδιος ο τρόπος πολέμου είχε αλλάξει. Από τότε και πέρα θα μιλούσαμε για πόλεμο ελιγμών με ταχυκίνητες μονάδες που θα ενέπλεκαν τον εχθρό σε μικρές αποστάσεις με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όγκο πυρός.

Μαζί με τις τακτικές άλλαξε και ο οπλισμός και το ΑΚ47 αποτελεί την καθαρή ανόθευτη κρυστάλλωση αυτού που ονομάζουμε Assault Carbine. Πολύ απλά αποτελεί μια μικρότερη και ελαφρότερη σχεδίαση σε σχέση με τα κύρια τυφέκια της εποχής (βλ. Mossin Nagand, M1 Garand), και μάλιστα χρησιμοποιεί ένα μικρότερο και πιο “αδύναμο” φυσίγγιο.

Αυτή η μετεξέλιξη του τυφεκίου μάχης επέβαλε και την αλλαγή στην μορφή και την λειτουργικότητα του τυφεκίου. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η τοποθέτηση των πίσω σιδηρών σκοπευτικών στο μπλοκ της κάνης λίγο πιο μπροστά από τη θέση της θαλάμης.
Η θέση δεν είναι τυχαία γιατί εξυπηρετεί άριστα τον ρόλο του τυφεκίου αυτού. Αν μελετήσει κανείς τα τυφέκια κυνηγίου επικίνδυνων θηραμάτων, όπου το ζητούμενο είναι οι γρήγορες βολές (βολές αντίδρασης σε έναν κινούμενο στόχο σε αποστάσεις αναπνοής) θα δει την ύπαρξη διπλών σκοπευτικών στο ίδιο ακριβώς σημείο.

Το σημείο αυτό είναι ιδανικό γιατί προσφέρει ταχύτητα στην σκόπευση αλλά και στην εμπλοκή του στόχου δίνοντας ταυτόχρονα στον χρήστη μεγαλύτερο περιθώριο περιφερειακής όρασης. Θυσιάζει όμως την ακρίβεια σκόπευσης δημιουργώντας μεγαλύτερο περιθώρια λάθους ευθυγράμμισης των σκοπευτικών.
Την ίδια ακριβώς φιλοσοφία υιοθέτησε και ο μεγάλος Jeff Cooper στο Gunsite Scout Rifle του (παράδειγμα 1 και 2), τοποθετώντας μια σκοπευτική διόπτρα ακριβώς στο εν λόγω σημείο. Ήταν τέτοια τα οφέλη που με σωστά εκπαιδευμένους χρήστες το Scout Rifle απέδωσε αξιοπρεπέστατα – αν και με κινητό ουραίο- απέναντι στο Μ16 στις ασκήσεις ταχείας αντίδρασης του Αμερικανικού Στρατού.


Το νέο Ruger Scout Rifle με την ράγα Picatinny για την προσαρμογή σκοπευτικών βοηθημάτων.

Επιστρέφοντας στο ΑΚ47 η θέση των σκοπευτικών επέβαλε και την τοποθέτηση του κοντακίου στη συγκεκριμένη θέση ώστε να επιτυγχάνεται μαζί με την σκόπευση και η σωστή εφαρμογή στην παρειά από τον χρήστη. Αυτό όμως έφερε τον άξονα της κάνης οριακά πάνω από τον ώμο του χρήστη επιτείνοντας την ανάκρουση σε συνέργεια της μεγαλύτερης μάζας – σε σχέση με τα σύγχρονα τυφέκια- των κινούμενων εσωτερικών μερών.



Ταυτόχρονα εντοπίζουμε και ένα αναχρονισμό –σε σύγκριση με τα μεταγενέστερα τυφέκια εφόδου- που εντοπίζεται σε αυτό που αποκαλείται “manual of (fire)arms”, δηλαδή τις δεξιότητες και τις κινήσεις που κάνει ο χρήστης κατά την λειτουργία. Το ΑΚ47 ακολουθεί την διάταξη των τυφεκίων του Β’ΠΠ (τα περισσότερα με σύστημα λειτουργίας κινητού ουραίου) με όλα τα στοιχεία ελέγχου τοποθετημένα στην δεξιά πλευρά ώστε να χειρίζονται με ένα και μόνο χέρι.
Από την άλλη θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Kalashnikov σαφώς προσαρμοσμένο για χρήση από στρατιώτες χωρίς αναπτυγμένες δεξιότητες εξυπηρετούσε με την διάταξη αυτή αυτό ακριβώς τον σκοπό. Σε αντίθεση τα σύγχρονα τυφέκια του απαιτούν την συντονισμένη χρήση και των δύο χεριών.


Εικόνες που πήραμε από το εγχειρίδιο χρήστη του Ουγγρικού ΑΚΜ της Kassnar

Εκεί που κατά τη γνώμη μας υστερεί το σχέδιο είναι στη δυνατότητα προσαρμογής του στο νέα μορφή των σύγχρονων τυφεκίων μάχης.
Χρησιμοποιούμε την τελευταία αυτή λέξη για να δείξουμε ότι ο τρόπος πολέμου έχει μεταβληθεί από τον 1ο πόλεμου του κόλπου και μετά. Από τον πόλεμο ελιγμών μεταβήκανε σε ένα μείγμα διαφορετικών εμπλοκών. Από τις αποστάσεις αναπνοής των μαχών σε κατοικημένες περιοχές, στις αποστάσεις εμπλοκής μακράν των 300 μέτρων στα ανοιχτά πεδία του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Οι τελευταίες επιβάλλουν σκοπευτικά καλύτερης δυνατότητας ευθυγράμμισης και μακρύτερης σκοπευτικής γραμμής από αυτά το ΑΚ47, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη ακρίβεια βολής.
Ταυτόχρονα τα δυτικά κράτη έχουν αναπτύξει την ικανότητα νυχτερινών επιχειρήσεων που ξεκάθαρα επιβάλλουν την χρήση υπέρυθρων και θερμικών σκοπευτικών αλλά και βοηθημάτων όπως υπέρυθρων καταδεικτών Laser και φωτός. Η προσαρμογή αυτών στο ΑΚ47 είναι δυνατή αλλά συχνά και προβληματική, κάτι στο οποίο θα αναφερθούμε πιθανόν στο μέλλον.

Επιγραμματικά αποφεύγοντας να αναφερθούμε στα συνήθη θέματα όπως αξιοπιστία, φονικότητα και στη σύγκριση με τις ανταγωνιστικές σχεδιάσεις, προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τη θέση του ΑΚ47 στο σήμερα με βάση την Εργονομία, την Διασυνδεσιμότητα και δυνατότητα Εκσυγχρονισμού.

Στο επόμενη ανάρτηση: Το ΑΚ47 στην Αμερική σήμερα